Hannah Arendt: over de afgrond van het radicale Kwaad

Het levenslot van Hannah Arendt maakte dat filosofie voor haar niet los kon staan van het leven als geheel. Als jonge Joodse vrouw werd ze in 1933 gearresteerd door de Gestapo en opgesloten in de gevangenis. Ze ontsnapte en vluchtte naar Parijs, waar ze enkele jaren laten door de Fransen werd geïnterneerd. Weer ontsnapte ze en toen vluchtte naar New York. 

In 1961 woonde ze het proces tegen Eichmann in Jeruzalem bij, waarvan ze nauwgezet verslag deed. Dit maakte haar meteen beroemd bij het grote publiek. Uit die ervaringen ontwikkelde zich haar visie op het Kwaad, dat in twee vormen in haar filosofie optreedt: enerzijds het radicale kwaad, het kwaad om zich, anderzijds de banaliteit van het kwaad, de kleine bureaucraat die gewillig alle opgaven vervult, zonder er zich vragen bij te stellen. Hannah Arendt is echter ook een controversiële filosofe, of zoals Wikipedia zegt: “Arendts ideeën waren nooit populair, ze stonden altijd dwars op de tijdgeest. Vooruitgang betekende voor Arendt een historistische illusie: de sociale kwestie plaatste ze buiten de politiek en de derde wereld vond ze geen realiteit maar een ideologie. Ze kritiseerde bevrijdingsbewegingen, het progressieve feminisme en andere vormen van slachtofferisme en vreesde bij identificatie een beklemmende orthodoxie.”

In deze interactieve sessie, denk je – tussen de toelichtingen van de spreker door – in groep na over aangereikte vragen en stellingen. Iedereen wordt aangemoedigd om zijn of haar perspectief te delen. Door deze aanpak ervaar je direct de kracht van filosofische dialoog.

Deze activiteit is een samenwerking tussen Amarant en I-Mens.