Probeerde je al eens een sluitende definitie te bedenken van tijd? Het is verbazingwekkend moeilijk. Sommigen zullen zelfs zeggen: onmogelijk. En al zeker wanneer je het concept ‘tijd’ probeert los te zien van het concept ‘ruimte’. Probeer nu eens na te denken over definitie van muziek zonder tijd. Je zal vaststellen dat er geen muziek is zonder tijd en geen theater zonder ruimte.
In 1975-1976 maakten de Amerikaanse kunstenaars Philip Glass (componist) en Robert Wilson (regisseur) een theaterwerk dat radicaal zou breken met het traditionele concept ‘opera'. De actie werd niet georganiseerd langs een tijdlijn of een ander lineair verloop, maar eerder rond een aantal plaatsen. De muziek was al even radicaal: geen groot orkest, maar wel saxofoon, basklarinet en synthesizer. De compositie was hierbij zo repetitief dat vooruitgang eigenlijk stilstond en tijd versmolt met ruimte.
Wat deze opera over tijd en ruimte dan precies te maken heeft met de Verlichting, Einstein en wetenschap kom je te weten tijdens dit dagevenement in Concertgebouw Brugge.
Dit programma is een samenwerking tussen Amarant vzw, Davidsfonds vzw en Concertgebouw Brugge.
