Wanneer de Kelten in de 5de eeuw v.C. vanuit hun stamgebied uitzwermen naar Noord-Italië, de Balkan en Turkije, worden de oude beschavingen rond het Middellandse Zeegebied geconfronteerd met deze nieuwe grootmacht. De Grieken en Romeinen beschouwden de Kelten als een van de grote ‘barbaarse’ beschavingen van de toenmalige wereld. Het was een compliment verpakt in een belediging die veel zegt over hoe de Kelten door de grote culturen uit de oudheid werden bekeken. Toen Alexander de Grote aan een Keltische koning vroeg waar zij schrik voor hadden, antwoordde deze: “Enkel dat de hemel op ons hoofd zou vallen”. De Kelten werden zowel bewonderd als gevreesd. Uiteindelijk kreeg de angst de overhand en roeide Julius Caesar hen cultureel en fysiek uit in wat men vandaag een ‘pre-emptive strike’ zou noemen. Het Keltische gevaar moest immers vernietigd worden voor het Rome zou kunnen bedreigen.
Maar wie waren nu deze Kelten? Kloppen de wrede verhalen over mensenoffers? Waren de druïden echt zo machtig en invloedrijk als Caesar beweerde? Welke rol hadden de al even legendarische barden in hun maatschappij? Waren de Kelten inderdaad de halve wilden die Caesar er soms van maakte?
Aan de hand van uitgebreid beeldmateriaal wordt een poging ondernomen om de bijna mythische Keltische wereld voor even weer tot leven te brengen. Na een historisch overzicht en een verkenning van het clan- en stammensysteem worden de Keltische materiële cultuur en toegepaste kunst onder de loep genomen. Tot slot zal er dieper worden ingegaan op de Keltische natuurgodsdienst en de hiermee samenhangende mythen en sagen.
