De Verenigde Staten leken tot voor kort onbedreigd in hun naoorlogse rol als sheriff van de wereldorde. Nu wordt echter steeds duidelijker dat de toenemende politieke assertiviteit en internationale ambities van de Volksrepubliek China kunnen leiden tot een mondiale herschikking van de politieke invloedssferen. China is volop doende zijn geopolitieke positie in en buiten Azië te versterken.
De economische groei en de voortdurende toename van de militaire slagkracht van de Volksrepubliek laten de rest van de wereld niet onberoerd. Overal groeit het argwaan tegenover een economisch en militair vrij agressieve wereldmacht. Japan en alle andere buurlanden van China zijn meer en meer op hun hoede.
China implementeert sedert jaren een geopolitieke strategie die steunt op economische samenwerking met andere landen, ook met het doel zijn toegang tot allerlei grondstoffen wereldwijd veilig te stellen. Met het project van de Nieuwe Zijderoute bewijst China dat het een eigen toekomstvisie aan het uitbouwen is. Enorme infrastructuurwerken in andere landen zullen de Volksrepubliek toelaten een wereldwijd transportnetwerk uit te bouwen, waar voor de Verenigde Staten geen plaats voorzien is. Veel analisten menen dat China op termijn de plaats van de Verenigde Staten wil innemen, in een nieuwe wereldorde conform aan de visie van de Communistische Partij, die haar alleenheerschappij binnen de grenzen van China enkel kan behouden door succesvolle economische expansie buiten die grenzen. Wil China terug naar zijn historische positie van ‘Land van het Midden’, het centrum van de wereld? Zonder twijfel, maar Vladimir Poetin heeft met zijn invasie in Oekraïne zijn “grote vriend” Xi Jinping voor vele vraagtekens geplaatst. Het ziet er naar uit dat Xi Jinping, ondertussen in eigen land bijna tot eeuwige heerser verheven, de verzwakte Poetin meer en meer als een vazal van China behandelt. Ondertussen nemen de spanningen tussen de ‘vrije wereld’ (vooral Europa en de VS) en de steeds meer verenigde grote dictaturen dag na dag toe. Er vormt zich duidelijk een verenigd machtsblok van dictaturen tegen de ‘Vrije Wereld’.
