In het huidige debat over architectuur en duurzaamheid duiken steeds dezelfde criteria op: strengere isolatienormen, hernieuwbare energiebronnen, een andere mobiliteit. Maar er is veel meer dan de louter fysische meetbaarheid. Architectuur kan ook duurzaam zijn door haar specifieke zeggingskracht die we ook eeuwen na haar ontstaan weten te waarderen.
Je ontdekt welke begrippen aan de oorsprong liggen van deze tijdloze aantrekkingskracht. Wat kunnen we leren van de Dogon hut, het Italiaanse bergdorp, de Vlaamse vierkantshoeve, de zoutmijnen van Ledoux of de Russische Datsja? We onderzoeken hoe recente architecturale realisaties zoals de Stadshal in Gent, of de Dossinkazerne in Mechelen hiermee omgaan. We gaan ook na in welke mate recente woonwijken zoals Europark Linkeroever Antwerpen of passiefhuizen in verkavelingen hierop inspelen.
De cursus duidt de intrigerende relatie tussen architectuur en esthetica doorheen de tijd en toetst enkele recente realisaties aan dat duurzaam perspectief.
