Je zou je kunnen afvragen, hoe de wereld er uit had gezien als Charles-Edouard Jeanneret-Gris besloten had om als schilder door het leven te gaan, of als schrijver, of als dichter.
Slim gezien om zich ‘Le Corbusier’ te noemen, maar gevaarlijk om zich architect te noemen. Het beeld dat we hebben van Le Corbusier is vrij éénduidig en rechtlijnig: hij staat quasi gelijk aan modernisme, aan inhumaan, aan ‘tabula rasa’. Wat drijft die man van contradicties en tegenstrijdigheden?
De poëzie –‘la principale valeur de la vie’ – is Le Corbusiers plastische zoektocht naar een nieuw geluk voor een nieuwe mens. Le Corbusier vindt de poëzie tijdens zijn reizen, steelt ze van zijn collega’s en predikt ze in zijn publicaties. Velen hebben Le Corbusiers’ dogmatisme en rationaliteit gekopieerd en misbruikt, weinigen hebben zijn poëtische verbeeldingskracht geëvenaard.
Deze cursus leest het leven van Le Corbusier – van La Chaux-de-Fonds tot Rocquebrune-Cap-Martin als één groot poëzieboek.
