Al sinds meer dan een halve eeuw nestelt de Europese Unie zich in Brussel, tot grote vreugde van de projectontwikkelaars, en tot iets minder enthousiasme van de bewoners. Die laatsten werden in een eerste fase haast gedwongen de wijk te verlaten. Ondertussen is veel veranderd. De nieuwe bewoners werden mondiger en ook de eurocraten zelf eisten een meer leefbare omgeving. Het stadsweefsel werd hersteld waar mogelijk, de architecturale kwaliteit ging erop vooruit, het bestaande patrimonium gerestaureerd, het gemotoriseerde verkeer zoveel mogelijk aan banden gelegd. De verschillende adressen van de Unie werden beter met elkaar verbonden, terwijl toch vermeden werd dat een afgesloten ghetto zou ontstaan.
