De rol van de vrouw binnen het surrealisme is op zijn minst ambigue te noemen. Enerzijds vormden de surrealisten een mannenclub pur sang, anderzijds was het surrealisme één van de modernistische stromingen waarbinnen het meeste aantal vrouwen actief waren en erkenning kregen. Stichter en theoreticus André Breton uitte zijn appreciatie en betrok enkele vrouwelijke kunstenaars bij de grote internationale exposities.
De vrouw en het vrouwenlichaam waren een bijzonder populair onderwerp voor de surrealisten. Door mannen werd de vrouw vaak stereotiep of geïdealiseerd weergegeven (als femme fatale, kind-vrouw, erotisch object…). De vrouwelijke kunstenaars herdefinieerden deze representatie, in hun werk werd de vrouw complexer en minder geïdealiseerd. Velen van hen experimenteren met het zelfportret, met het uitdiepen van de eigen (psychologische) identiteit, met vrouwelijkheid en gender fluïditeit.
In het eerste deel van deze cursus onderzoeken we hoe de vrouw werd gerepresenteerd in het surrealisme (zowel door mannelijke als vrouwelijke kunstenaars) en welke vrouwen actief waren binnen de stroming. In het tweede deel nemen we het oeuvre van enkele belangrijke kunstenaressen onder de loep. Denk daarbij aan Toyen (CZ) , Leonora Carrington (UK-MX), Meret Oppenheim (DE-CH), Jane Graverol (BE), Kay Sage (US) en Unica Zürn (DE).
Past dit moment niet? Neem dan een kijkje op onze agenda om te zien waar en wanneer deze activiteit nog plaatsvindt!
